Karel van Ginkel, een boerenzoon uit Woudenberg, ging helemaal op in het organiseren en het opvangen van de wapendroppings. Het was zijn lust en zijn leven. Wanneer de parachutes naar beneden kwamen, vielen alle schakels in elkaar: het contact met Engeland, de piloten die het terrein in de stikdonkere nacht wisten te vinden, de wapens en goederen die werden afgeworpen, en vooral het feit dat ze de bezetter te slim af waren.
Karel van Ginkel was de trekker bij de organisatie van wapendroppings, niet alleen in de Gelderse Vallei maar later ook in de Krimpenerwaard.
Hij maakte contact met plaatselijke verzetsgroepen, liet een groep samenstellen, koos een geschikt terrein, praatte met de grondeigenaar, informeerde of er NSB’ers in de buurt woonden van wie mogelijk gevaar verwacht kon worden, nam contact op met Londen en instrueerde vervolgens de groep zodanig dat ze na enkele keren zelfstandig de wapendroppings in ontvangst konden nemen.1 Karel van Ginkel was vanaf 1943 ongeveer veertig maal terreincommandant bij droppings. De opdrachten kreeg hij van de Raad Van Verzet via Jan Thijssen.